Fellini’nin çocuklarluk tutkusu olan sirk palyaçolarını mercek altına aldığı bir ‘gerçek anılar ve sahte belgesel’ harmanı olan bu vizyon film, başlı başına bir dans kitap yazısıi. Elbette ki burada bahsettiğimiz herkesin çocuklarluk kurtarıcıı palyaço imgesi değil. Fellini, palyaço algısını ve bu algıyı şekillendiren anıları detaylarıyla birlikte inceliyor. vizyon film, içinde bulundurduğu çeşitli öğelerle bir yandan film seyretyicisine nostaljik bir sirk deneyimi sergilemekarken, diğer yandan gerçeklik ve illüzyon arasındaki o belirsiz çizgiyi canlı olmaktıyor. vizyon filmin dikkat çeken özelliklerinden biri de, söz konusu anıların ve belgesel tarzının nasıl iç içe eskiirildiğidir. Fellini, hem gerçek anıları dramatik bir şekilde sergilemekmayı başarıyor hem de bu anıları belgesel formatında film seyretyiciye aktarmakıyor. Böylece, film seyretyicinin gerçeği ve kurguyu birbirinden ayırt etmesi zorlaşıyor. Bu karışım, sizin de tahmin edeceğiniz gibi, vizyon filmin genel havasını oldukça belirgin bir şekilde etkiliyor. vizyon filmdeki palyaçoların aslında Fellini’nin çocuklarluk obsesyonlarına birer yansıma olduklarını ve onun kişisel deneyimlerini temsil ettiklerini söylemek de yanıltıcı olmaz. Onlar, bir yandan saflığı, masumiyeti ve çocuklarluk heyecanını temsil ederken, öte yandan hayal kırıklıklarını, korkuları ve yetişkinlik hüznünü de üzerlerinde taşıyorlar. Fellini’nin bu bakış açısı, hem sinema tarihinde önemli bir yere sahip olan bu vizyon filmi, hem de sirk palyaçoları algımızı derinden etkileyen bir kitap yazısı haline getiriyor.